Aanbieders van verpleeghuiszorg en gehandicaptenzorg nemen de ervaring van cliënten onvoldoende mee bij kwaliteitsmetingen, zo schrijft onderzoeksinstituut Nivel onlangs in een rapport. Een belangrijk signaal want voor de kwaliteit van zorg moeten zorgontvangers, verwanten en professionals mee kunnen praten over alle beslissingen die hen raken.
Het Nivel heeft in opdracht van Zorginstituut Nederland onderzocht hoe en op welke manier cliëntrelevante uitkomsten inzichtelijk worden gemaakt binnen de langdurige gehandicapten- en verpleeghuiszorg. Hieruit blijkt dat cliëntenraden onvoldoende worden betrokken, terwijl dit wel een eis is in de kwaliteitskaders.
Meer dan terugkoppelen
Meepraten vraagt meer dan alleen maar stukken langs de cliëntenraad sturen. Meepraten gaat uit van een gelijkwaardige dialoog, gezamenlijk zoeken naar wat een goede weg, goed beleid en een goede uitvoering is in de praktijk. Dus alleen terugkoppelen van wat de cliënt wil en ervaart in het kader van de kwaliteitskaders is onvoldoende. Echte persoonsgerichte zorg vergt open gesprekken en gespreksvormen.
Goed praktijkvoorbeeld Er zijn nog betrekkelijk weinig zorgorganisaties die dat proces goed hebben ingericht, maar een goed voorbeeld is het Bureau Medezeggenschap’ bij zorgorganisatie Pluryn. In zo’n bureau is medezeggenschap niet alleen terugkoppelen. Bij het Bureau Medezeggenschap, dat al zo’n tien jaar bestaat, zijn 20 cliënten vier dagen per week bezig met medezeggenschap. De cliënten wisselen elkaar gedurende de week af op hun eigen kantoor, als (arbeidsmatige) dagbesteding. Het Bureau is vier dagen per week open, en meestal zijn 8 à 10 cliëntcollega’s tegelijk aanwezig. Dit is een mooi voorbeeld dat je met wat geld en organisatiekracht medezeggenschap duurzaam en professioneel kan opzetten. Iets waar de hele sector langdurige zorg naar zou moeten streven.
